Lachuh met de Mannuh terug van weggeweest
- Door: Marloes ter Haar
Niet zomaar op de slachtbank laten zetten
Het team van ‘Lachuh met de mannuh’ uit voormalig teamleden, maar ook zijn er nieuwe jongens bijgekomen. De laatste keer dat het oorspronkelijke team meedeed, was in 2023. ‘’Het is ooit begonnen met een bij elkaar geraapte groepje jongens, maar dat is uitgegroeid tot een hecht vriendenteam’’, legt Marvyn uit. En dit team heeft maar liefst twintig keer meegedaan aan het BFV-toernooi. ‘’We wilden de twintig keer aantikken, maar toen kwam corona tussendoor, dus toen moesten we nog even door’’, lacht Marvyn. ’’Maar twintig is wat we in ons hoofd hadden en dat is gelukt!’’ Toch ging het na een jaar niet meegedaan te hebben, weer kriebelen. ‘’Een aantal jongens had zich bij andere teams gevoegd, maar tijdens het toernooi baal je dan toch dat je je niet hebt aangemeld. Daarom hebben we maar besloten om alsnog terug te komen en daar zijn we heel blij mee!’’
Een vertrouwd gevoel
Er moesten alleen wel wat nieuwe teamleden gescout worden. ‘’Met onze leeftijd kun je niet meer met zes of zeven spelers aankomen, dus moet je er wat bijregelen’’, lacht Marvyn. ‘’De samenstelling is iets anders, maar het zijn allemaal bekenden van elkaar!’’ De naam is hetzelfde gebleven en Marvyn legt uit hoe deze is ontstaan. ‘’Op het veld toen we nog in de jeugd speelden! We hadden twee trainers: Rick Hopman en Ruben Hartog, zij noemden het op en toen zijn we dat gaan gebruiken, omdat we het zo leuk vonden. Nog steeds doen we mee met deze naam, omdat wij denken dat naamsbekendheid een belangrijk element is op het BFV. Maar dat is misschien iets van onze generatie hoor, het voelt in ieder geval erg vertrouwd!’’
’Het is nog nooit onze kant op gevallen’
Marvyn is vanaf kinds af aan al verbonden met het BFV. ‘’Vroeger keek ik naar mijn vader en toen wist ik al: als ik later groot ben, wil ik er ook aan meedoen’’, beaamt hij. Dat is gelukt. Nu regelt hij al twintig jaar de zaken rondom ‘Lachuh met de Mannuh’ en speelt hij zelf ook mee. ‘’In het veld vervul ik verschillende rollen waar het nodig is. Wat dat betreft ben ik wel een manusje van alles’’, legt Marvyn uit. En of de groep het ver heeft weten te schoppen in de afgelopen twintig jaar? ‘’Van de twintig keer hebben we acht keer in de finaleavond gestaan’’, zegt Marvyn trots. ‘’Maar we gingen er ook acht keer in de eerste ronde uit’’, grinnikt hij. ‘’De eerste jaren vind je dat niet zo erg, maar op een gegeven moment gaat dat wel aan je knagen. Je wil een rondje verder komen, maar dat is nooit gelukt. Met penalty’s eruit of met een dikke nederlaag… het is ons allemaal overkomen, maar nooit onze kant op gevallen. Maar Jaapie vond dat nooit zo erg hoor, dan zaten we al lekker vroeg aan de bar.’’
’Je deed vroeger alles om te kunnen spelen’
In al die jaren ‘Lachuh met de Mannuh’ zijn er genoeg grappige anekdotes te vertellen. Ze doen hun naam dan ook echt eer aan. ‘’Er zijn veel mooie avonden geweest’’, beaamt Marvyn. ‘’Zeker als we op vrijdagavond speelden natuurlijk. Dan was je de dag erna wel vrij, want dan ging het door tot diep in de nacht!’’ Maar ook op het veld zijn er mooie herinneringen gemaakt. ‘’Wat mij gelijk te binnen schiet, is dat onze keeper Sjaak van Diermen geblesseerd raakte. Wij hadden geen vervanging, dus coach Jan Steen had het geweldige idee om Sjaak een paar zware pijnstillers te geven. Waar hij die vandaan toverde, wist niemand, maar die waren zo zwaar dat hij in de wedstrijd al half slaperig werd en na de wedstrijd op de bank in de kleedkamer in slaap viel’’, vertelt Marvyn. ‘’De combinatie van alcohol en pijnstillers was natuurlijk niet echt een top idee. En die wedstrijd wonnen we natuurlijk ook niet, want ja; een keeper die er maar half staat, dat werkt niet. Dat was niet helemaal de bedoeling, maar je deed vroeger echt alles om te kunnen spelen. Al helemaal als het de finaleavond was! Nu kunnen we er hard om lachen. En toen trouwens ook hoor. We konden boos zijn op elkaar, maar na een half uur genoten we weer van het toernooi en als het moois dat het bracht.’’ En als afsluiter heeft Marvyn nog een mooi verhaal: ‘’er hing ooit heel groot een foto van ons in de Kuil en toen de jongere teams dat zagen, dachten ze dat wij het eerste BFV gewonnen hadden’’, lacht Marvyn. ‘’Zo oud vonden ze ons blijkbaar al!’’
Plezier is belangrijk dan winnen?!
Marvyn is benieuwd wat komend BFV voor ’Lachuh met de mannuh’ gaat brengen. ‘’Het mooist aan BFV is dat je met vriendengroepen en families tegen elkaar speelt. Het toernooi is zo verweven met het dorp en iedereen is zó competitief. Je wil met je eigen jongens zo ver mogelijk komen. Er hangt een bepaalde sfeer; er is altijd wel iemand aan het voetballen of op de tribune die je kent. Dat geeft iets extra’s.’’ Het team doet nu vooral mee om plezier te hebben met elkaar ‘’maar we zijn ook nog competitief hoor, we willen nog steeds graag een goed resultaat bereiken!’’, spreekt Marvyn uit. ‘’Ik denk dat als je meedoet en je bent nog fit genoeg, je ook altijd de doelstelling moet hebben om de finaleavond te halen.’’ Hoe ziet Marvyn zijn kansen in? ‘’Het laatste jaar kwamen we veel jonge team tegen en liepen we er tegenaan dat het toernooi echt wel anders is dan vroeger. Vroeger keek je op tegen de ouderen, omdat ze bij Spakenburg of IJsselmeervogels voetbalden, nu ben je zelf ouder en ik denk niet dat de jeugd heel erg tegen ons opkijkt’’, lacht Marvyn. ‘’Wijzelf vinden de jongeren vooral irritant, omdat ze altijd sneller en wendbaarder zijn dan jij nu bent. Maar dat hoort erbij, je wordt ouder, de anderen zijn jonger en fitter en dan moet je zorgen dat je slimmer bent! Het zal een tandje zwaarder worden, maar dat betekent niet dat we ons zomaar op de slachtbank laten zetten!’’
Tijd om te knallen
Marvyn kan nog wel vier interviews geven over alle verhalen die hij heeft van BFV. ‘’We zijn jarenlang met een vast clubje jongens geweest en dan maak je van alles mee. Regelmatig zitten we samen en dan komen alle oude verhalen weer naar boven. We kijken dan ook ontzettend uit om weer mee te doen aan komend toernooi!’’, sluit Marvyn af.