De Bolderbar: ‘Winnen van BFV nog steeds ontzettend trots op’
- Door: Marloes ter Haar
Vanaf de jeugd samen
“De Bolderbar was een echt vriendenteam,” begint Erwin Koelewijn met een glimlach. “Jongens die al vanaf de jeugd samen speelden. Twee rooien, vijf blauwen en één vreemde!” Meer dan 25 jaar geleden was Erwin een aantal jaar onderdeel van dit fanatieke zaalvoetbalteam. “We hebben drie of vier keer meegedaan aan het BFV en haalden altijd de finale-avond. Eén keer de kwartfinale, twee keer de finale, en in 1999 wonnen we ‘m – na penalty’s.” De teamnaam kwam voort uit Café De Bolderbar (tegenwoordig de Krâplap), waar de spelers vaste klanten waren. “Iedere vrijdagmiddag begonnen we daar al met een paar biertjes,” lacht hij.
’Verdedigend waren we ijzersterk’
Erwin stond achterin, samen met Peter Duyst. “Wij vormden een blok waar niemand doorheen kwam.” Keepers waren Hillebrand ter Haar en Jaap Beekhuis. Op het middenveld speelden André Gutter en Cor van Diermen. “Cor was iets meer verdedigend ingesteld en wisselde regelmatig met Peter en mij’’, laat Erwin weten. Voorin stonden Geert-Henk Beekhuis en sterspeler André Jansen. “Verdedigend waren we ijzersterk,” zegt Erwin. “Ik herinner me een toernooi waarin we maar één doelpunt tegen kregen. Toen verloren we helaas de finale met penalty’s. Voorin hadden we André Jansen, die echt alles raak schoot. Wij hielden het dicht achterin, speelden hem aan, en negen van de tien keer zat zijn schot erin.”
Stunt tegen JPC Zonwering
Erwin herinnert zich ook hun eerste deelname goed: “We haalden meteen de finaleavond. Bij de loting moesten we als eerste spelen, om 18:30 uur, tegen topfavoriet JPC Zonwering. Dat team zat vol spelers van Spakenburg 1 – Huub Verspui, Patrick Dorrestein, en de irritante Lodewijk de Kruijf.” Iedereen dacht dat het een makkie zou worden voor JPC. “Maar wij stroopten de mouwen op en gaven alles. Het publiek begon te merken dat er iets kon gebeuren en ging massaal achter ons staan’’, vertelt Erwin vol enthousiasme. ‘’Het bleef lang 0-0. Een minuut voor tijd kregen we een corner – ik denk de eerste van de hele wedstrijd. Cor keek me aan, ik wist wat hij bedoelde. Hij legde de bal terug, ik haalde keihard uit: vol in de kruising. 1-0!” De reactie van teamleider Cor Beekhuis was onvergetelijk: “Hij gooide zijn bidon op de grond van woede! Maar een jaar later ging hij ons sponsoren, wat ook wel weer heel grappig is, en speelden wij onder de naam JPC Zonwering.”
De grote finale
In 1999 stond De Bolderbar in de finale tegenover oude bekende Kamasutra. “Het jaar ervoor hadden we de finale van hen verloren met penalty’s, dus we waren extra scherp,” zegt Erwin. Het bleef lang 0-0. “We probeerden André Jansen in stelling te brengen, maar daar waren ze goed op voorbereid. Hij kreeg weinig ruimte.” Gelukkig had het team nog een geheim wapen: Geert-Henk Beekhuis oftewel ‘Kuki’. “Hij kwam erin, en vlak voor tijd kwamen we er razendsnel uit. De bal kwam via een prachtige counter bij André Gutter terecht. Hij gaf een voorzet, en als een duveltje uit een doosje dook Geert-Henk op om de bal binnen te tikken: 1-0!” Daarna was het nog even spannend, met een paar geweldige reddingen van keeper Jaap. “Maar de buit was binnen en het feest kon beginnen – en dat hebben we dan ook de hele nacht gedaan!” lacht Erwin.
Om trots op te zijn
Voor Erwin blijft het BFV-toernooi bijzonder: “Als je uit Spakenburg komt en van voetbal houdt, dan hoort het BFV gewoon bij je opvoeding. Als jonge jongens keken we er elk jaar weer naar uit. Meedoen met je echte vrienden, dat is het mooiste. En dan ook nog winnen, dat is de kers op de taart.” Zijn zoon Rowan Koelewijn speelt nu bij de Sluipschutters, ook een echt vriendenteam. “Die jongens lopen wekelijks met elkaar. Wat dat betreft is er weinig veranderd. Nu maar hopen dat hij het toernooi ook ooit wint – want het winnen van het BFV is iets waar ik nog steeds ontzettend trots op ben.”